İslamiyet öncesi Türk devletlerinde kullanılan terimler: Oguş, İl, Kün, Urug, Bod, Bodun, Otağ, Örgin, Tuğ, Toy vb. terimlerinin günümüz Türkçesinde anlamları.
Oguş | Aile |
İl | Devlet |
Kün | Halk |
Urug | Soy |
Bod | Boy |
Bodun | Boylar birliği |
Otağ | Hükümdar çadırı |
Örgin | Taht |
Tuğ | Sancak |
Toy | Devlet meclisi |
Kurultay | Meclis |
Buyruk | Bakan |
İç buyruk | Saray işleriyle ilgili bakan |
Tudun | Vali |
Subaşı | Ordu komutanı |
Şanyu, kağan, han, hakan, idikut | Hükamdara verilen ünvanlar |
Katun (Hatun) | Hükümdar eşi |
Toygun | Toy ve Kurultaya katılma hakkına sahip olanlara verilen ad |
Tarkan, apa | Saray görevlileri |
Tekin | Şehzade |
Bitigciler | Katip |
Yarguci | Tercüman, elçi, yargıç |
Agilig | Hazine görevlisi |
Gök Tanrı | Eski Türk toplumlarının dini inanışlarına göre tek yaratıcı |
Yabgu | Orta Asya Türk topluluklarında hakandan sonra gelen ya da bağımlı toplulukların yöneticilerine verilen addır. |
Balbal | Ölen kişinin mezarının başına, öldürdüğü insan sayısınca dikilen heykelcik |
Şaman | Din adamlarına verilen adlardan bir tanesi |
Kam | Din adamlarına verilen adlardan bir tanesi |
Baks | Din adamlarına verilen adlardan bir tanesi |
Ongun | Totemlere verilen ad |
Kengeş | Meclis |
Şad | Hükümdarın büyük oğlu |
Yuğ | Ölen kişi için düzenlenen törenlere verilen ad |
Kurgan | Ölen kişi için yapılan mezar |
Tamu | Cehennem |
Uçmağ | Cennet |
Od | Ateş |